تاندون یا زرد پی آشیل قویترین تاندون یا زردپی بدن است.
وقتی تاندون تحت کششی بیش از حد تحملش قرار میگیرد پاره میشود
درمان پارگی تاندون یا زردپی آشیل
درمان پارگی تاندون آشیل باید سریع انجام شود. هرچه درمان زودتر انجام شود نتیجه درمان بهتر خواهد بود. نکته مهم اینست که به محض بروز علائم و بعد از اینکه بیمار به وجود پارگی شک کرد باید پایش را بر روی زمین نگذاشته و مچ پا را رو به سمت پایین نگه دارد. دو نوع درمان برای این نوع آسیب وجود دارد.
درمان غیر جراحی
در این روش مچ پای بیمار به مدت 8 هفته با یک گچ یا اسپلینت بیحرکت میشود تا پارگی خودبخود جوش بخورد. در این موارد معمولا در چند هفته اول مچ پا طوری در اسپلینت یا گچ گذاشته میشود که کف پا به طرف پایین باشد. در این حالت تاندون آشیل تحت کشش کمی قرار داشته و دو سر پارگی به هم نزدیک میشوند.
در این روش معمولا در چند هفته اول بیمار باید با دو عصای زیر بغل راه رفته و پایش را زمین نگذارد.
در این روش درمان ممکن است از گچ بلند تا بالای ران استفاده شود و یا از گچ کوتاه زیر زانو معمولا در طول درمان چند مرتبه گچ عوض شده و در هر بار تعویض گچ ممکن است زاویه مچ پا تغییر کند.
استفاده از اسپلینت در درمان غیر جراحی پارگی تاندون آشیل
درمان جراحی
|
قبل از جراحی |
|
 |
بعد از ترمیم پارگی به توسط عکل جراحی |
در این روش تاندون آشیل با استفاده از عمل جراحی ترمیم میشود. برای ترمیم آشیل ممکن است از پیوند تاندونی هم استفاده شود. بعد از جراحی مچ پا برای حدود 7-5 هفته با اسپلینت و گچ بیحرکت میشود. جراحی ممکن است به روش باز یا بسته انجام شود.
هر کدام از روش ها طرفدارانی دارد.
مشکل روش غیر جراحی اینست که بعد از بهبودی بیمار، ممکن است پس از مدتی تاندون دوباره پاره شود. تاندون جوش خورده با روش غیر جراحی معمولا در محل پارگی قبلی ممکن است آنقدر قوی جوش نخورد که بتواند در مقابل نیروهای زیاد مقاومت کند. این مشکل در روش جراحی کمتر وجود دارد.
در عوض در روش جراحی احتمال مشکلات عمومی جراحی مانند عفونت محل عمل، کم شدن حس پوست در محل جراحی، احتمال ایجاد پوست اضافه در محل جراحی و احتمال لخته شدن خون در ساق و اینکه در هر صورت عمل جراحی باید انجام شود وجود دارد.
به همین خاطر معمولا بیماران برای هر روش درمانی انتخاب میشوند. درمان افراد جوانتر و آنان که ورزش های پرتحرک انجام میدهند معمولا با استفاده از روش جراحی انجام میشود. در افراد مسن تر و آنان که کمتر فعال هستند میتوان از روش غیر جراحی استفاده کرد. در مواردی که درمان به عللی دیر شروع میشود هم بهتر است از روش جراحی استفاده کرد.
بیمار باید چه کارهایی بعد از درمان انجام دهد
حداکثر قدرت تاندون معمولا بعد از شش ماه بدست میاید.
در روزهای اول درمان، بیمار باید استراحت کرده و ساق را بالاتر از سطح قلب نگه دارد تا ورم پا بتدریج کم شود.
در هفته های اول بعد از درمان بیمار باید با عصای زیر بغل و بدون وزن گذاشتن روی پا راه برود.
بعد از خارج کردن گچ یا اسپلینت بیمار تا مدتی باید از کفش پاشنه بلند استفاده کند و تا چند ماه باید تحت نظر یک فیزیوتراپ خوب نرمش های خاصی را برای افزایش دامنه حرکتی مچ پا و تقویت عضلات ساق
آینده بیمار
معمولا بیمار چند هفته نمیتواند سر کارش حاضر شود. بازگشت به فعالیت ورزشی معمولا بعد از 12-4 ماه زمان امکان پذیر است. در این مدت بیمار با انجام نرمش های خاص قدرت انعطاف پذیری مچ پا را بیشتر کرده و قدرت عضلات ساق را هم افزایش میدهد. هر درمانی که برای بیمار انجام شود این احتمال وجود دارد که تاندون بطور کامل ترمیم نشده و نیاز به عمل جراحی یا جراحی مجدد وجود داشته باشد. احتمال پارگی مجدد تاندون وقتی درمان با استفاده از عمل جراحی بوده 4-1 درصد و در درمان غیر جراحی 12-10 درصد است.
در عمل جراحی احتمال عوارضی مانند عفونت در محل جراحی در 4 درصد موارد وجود دارد. عارضه احتمالی دیگر جراحی کاهش حس پوست در محل عمل است. گاهی اوقات طول تاندون بعد از درمان کوتاه تر از اول میشود.
پیشگیری از پاره شدن تاندون آشیل
 ترمیم جراحی پارگی تاندون آشیل |
برای اینکه تاندون آشیل شما پاره نشود به نکات زیر توجه کنید
- قبل از هر ورزش بطور کامل بدن خود را گرم کرده و نرمش های کششی را به اندازه کافی انجام دهید
- شدت و مدت ورزش را بتدریج زیاد کنید تا بدن شما زمان کافی برای تطبیق دادن خود با شرایط جدید داشته باشد
- وزن خود را پایین نگه دارید
- از کفش مناسب استفاده کنید
- در حد توانایی بدن خود ورزش کنید و به محص احساس خستگی ورزش را قطع کنید
- در پایان ورزش مجددا نرمش های کششی را انجام داده و بدن خود را به اصطلاح warm down کنید.
منبع : ایران ارتوپد